Baina bi urte barru, frantzesen inbasiopean Lasarten zegoen berriro ere, iraultzaileekin lankidetza estuan, burges ilustratuen talde bateko partaide, Romero y Aldamar buru zela. Lasarten ospatu ziren ezkontza zibilak bedeinkatzea izan zen bere deliturik handiena, bere ustez, ezkontza hitzarmen soila besterik ez baitzen, agintari zibilei zegokiena eta ez elizari.

Frantzesek alde egin zutenean 1795ean erbesteratu behar izan zuen eta urte bat beranduago Godoyri bere kapeilantza berreskuratzeko instantzia eskatu zion, erantzunik jasoko ez zuena. Frantzes inbasiopean izandako jarrera defendatuz zenbait liburuxka argitaratu zituen Baionan. Ebangelioa eta jatorrizko eliza aldarrikatuz, ezkontza zibilak bedeinkatuz bere jarrera defendatu zuen. Espainiar agintarien asmoak ezagutzen zituelako ihes egin zuela eta bere adinagatik berriz kartzeletik pasatzeko prest ez zegoela adierazi zuen. Berak idatzitako lehen liburuxkak Zizurkilgo bikarioa zen Jose Antonio de Olanoren erantzuna jaso zuen. Lazkanok berriz ihardetsi zuen kontzilioetan hartutako erabakiak Jaungoikoaren hitzetatik bereiztuz. 1800ean Jose Antonio Carrerak Donostian beste liburuxka bat argitaratu zuen Reparos de un anonimo contra lo que ha escrito el presbitero Lazcano sobre el matrimonio. Lazkanok berehala erantzun zuen beste foileto batekin, bere jarrerak azpimarratuz.

Donibane Loitzunen bizi izan zen 1810ean hil zen arte.